Cambodja en Thailand

Cambodia and Thailand:
Land van indrukwekkende geschiedenis en Land van Flora en Fauna.

En wederom, het spijt me, weer te lang gewacht om een nieuw verhaal te posten op mijn site. Het is niet makkelijk als backpacker alles goed bij te houden. In Azie vooral druk bezig om zoveel mogelijk te doen in die paar weken (of juist zo min mogelijk om even te genieten van niks) en nu in Nieuw Zeeland vooral druk bezig om te settelen en werk te vinden. Op dit moment even tijd om een stukje te typen omdat we op onze bus wachten naar Wellington. Auckland is helaas niet onze stad, groot inmens en zonder karakter. Maar goed, de laatste paar weken:

Eenmaal in Siem Reap aangekomen hebben we de eerste dagen niet meer gedaan dan een drankje en op onze hotelkamer zitten zodat we weer nieuwe plannen konden maken. Als we onze reis nog lang voort willen zetten, moesten we snel de beslissing nemen of we naar Nieuw Zeeland willen, zogezegt zogedaan, al snel hebben we ons visum aangevraagd en was het tijd om Siem Reap te ontdekken. Naast de bekende ' Pubstreet ', staat Siem Reap vooral bekend om zijn tempels. Deze hebben we dan ook op de fiets bezocht! De ene tempel was nog indrukwekkender dan de andere en het fietsen en de vrijheid maakte het dagje nog leuker. (Zie foto's op fb). Om Siem Reap af te sluiten, hebben we natuurlijk nog een (paar) drankjes gedaan op de pubstreet en heb ik Piet zover gekregen om samen met mij een voetmassage te nemen :D:D.
' s nachts zijn we per hotelbus naar Sihanoukville gereden, natuurlijk weinig slaap maar ach, hoort erbij. Eenmaal in Sihanoukville zijn we meteen doorgegaan naar het backpackerisland Koh Rong. Klein bounty eiland met enkele kroegjes, hutjes en stranden. Geen toerisme, maar alleen backpackers. Deze vijf dagen bestonden dan ook vooral uit het genieten van de rust. 'Vooral'.... want als je met mij gaat reizen, wil ik natuurlijk ook wat ondernemen. Zo zijn we dus door de jungle, wat een ruige tocht was, naar het andere strand geklomen en afgedaald. Een waar bounty strand waar het zand zo wit was als piepschuim dat het zelfs piepte onder je voeten. Natuurlijk het mooiste fenomeen op aarde bekeken: De zonsondergang. Naast de jungletocht hebben we ook gebruik gemaakt van de Zipline die het eiland beschikte, helaas staat het filmpje op mijn gopro, maar ik ga z.s.m. al deze foto's en video's uploaden op fb. Tenslotte hadden we nog een dagtrip willen boeken, echter moest Piet in het huisje blijven omdat zijn verteerde eten er vloeibaar weer uit kwam na een darmtochtje van enkele meters. Mijn dag bestond uit snorkelen (koraal!), vissen (nul vissen, dan maar eten jatten van andere boten), zonsondergang en..... voor mij iets wat ik mijn leven lang niet meer ga vergeten: met plankton zwemmen! Ik had er nog nooit van gehoord, maar het leek me wel gaaf. Zodra het donker was, vaarden we met de boot weg van het eiland naar een zo donker mogelijke plek. Hoe minder sterren, maan en licht des te beter. Zodra de boot langzamer vaarde, zag je ze al een beetje zwemmen, maar toen mijn buurman de tip gaf om het water te laten bewegen, ging er een wereld voor mij open. De hemel stond vol met de meeste sterren ooit, maar toen ik met mijn hand rondjes in het water draaide, waren er net zoveel lichtjes onder mij in het water te zien. Fantastisch! Ik trok mijn kleren z.s.m. uit (had mijn bikini natuurlijk nog aan) en sprong meteen het water in. Je zwemt in het pikkedonker zonder iets te zien in een zee, maar je bent totaal niet bang meer omdat dit zo bijzonder was om mee te maken!! Voor mij een fantastische afsluiting van een weekje eiland (zonder internet, dus nogmaals sorry mam). Sihanoukville zelf moest natuurlijk ook even ontdekt worden, een minder mooi plekje, zwaar bezet door feestende Britten, maar bij een tempel toch veel lol gehad met de lokale aapjes.

(schokkend stukje!!!)
De volgende busreis had de bestemming Phnom Penh, een stad met een indrukwekkende en misselijkmakende recente geschiedenis. Pieter vertelde me al over de killingfields en hoe indrukwekkend het was, dus ik was al snel geinteresseerd om daar meer over te leren. Onderweg naar de killingfields zei hij al: na vandaag heb je weer genoeg om over te schrijven en hij had meer dan gelijk. We kregen een koptelefoon met recorder zodat we zelf de tijd konden nemen om de plek te bezoeken en te luisteren naar de informatie en de verhalen. Dit horrorverhaal heeft zich afgespeeld in de jaren '70 van de vorige eeuw onder Pol Pot en de Rode Khmer. Deze misselijkmakende vent heeft 3 van 8 miljoen mensen uit zijn eigen land vermoord. Hij wilde een nieuw land creeeren met bevolking die aan zijn eisen voldeden en noemde het het jaar nul. Hij zei dingen als: beter teveel mensen die onschuldig zijn vermoorden dan er 1 laten lopen die onze bevolking kan bevuilen. Of: bij het uitroeien van het onkruid, moet je bij de wortels beginnen. Deze laatste uitspraak stond voor de kleine baby's. Tussen de foto's op fb staat een boom met armbandjes, tegen deze boom werden de kinderen doodgeslagen waarna ze in de put werden gegooid met hun naakte moeders. Daar werden we wel even stil van. De rest van de killingfields is bezaaid met botten en kleding die uit de grond steken. Elke maand worden er nog resten opgeruimd die door de regen boven de grond uitkomen. Tenslotte hebben we het gebouw gezocht waar alle gevonden schedels zijn opgeslagen. Na het bezoekje aan deze plek, wilde ik graag nog de 'gevangenis' waar de bewoners vanaf kwamen voordat ze naar de killingfields werden gebracht (ze dachten overigens dat ze over werden gebracht naar een beter onderkomen en wisten dus niks van wat hun te wachten stond). De gevangenis was een oude school opgebouwd tot gevangenis. De bewoners leefden met z'n tweeen in een cel van 1 bij 2 meter. Alles was beschermd zodat ze geen zelfmoord konden plegen, ze werden gemarteld en er waren enkele dokters aanwezig. Niet om hen beter te maken, nee om hen in leven te houden zodat ze nog meer gemarteld konden worden. Al met al dus schokkend, misselijkmakend en vooral genoeg horror om ons te laten denken hoe goed wij het in ons kleine kikkerlandje hebben.
De rest van Phnom Phen hebben we niet bekeken omdat we nog enkele weken in Thailand wilden genieten.

Na wederom een flinke busreis, kwamen we 25u later in Bangkok aan. De busreis bestond uit een heerlijk bedje, totdat we om 4.30u uit de bus werden gegooid, 2u bij de douane moesten wachten en daarna moesten wisselen naar een klein busje, wederom weinig slaap dus.
Bangkok was weer totaal anders: Massatoerisme! Teveel biertjes op de Khoa San Road en wederom een katertje, vele armbandjes maar vooral veel lol later, was het tijd om onze lieve vriendin Sanja (Darwin) op te zoeken in Chiang Mai. Met zijn drietjes hebben we daar flink bijgekletst, een drankje gedaan en een Muay Tai toernooi bezocht. Vet! Maar tijd om naar Pai te gaan, naar horen zeggen een rustig hippie dorpje midden in de bergen. Blij dat we besloten hebben om daar zes nachtjes te blijven, het was fantastisch!! Het dorpje was de rust zelve midden in de natuur en de bergen. We hadden ons eigen houten hutje, lux! En voor mij weer genoeg om te ondernemen. Zo hebben we met z'n drieen een jungletocht gedaan en in een klein dorpje midden in de jungle overnacht, heerlijke hotsprings bezocht (35graden), veel gewandeld, gedronken, gelachen, gegeten en vooral gezellig samen kerst gevierd. Zelf had ik nog een andere activiteit gepland: olifant rijden. Sanja en Piet wilden niet mee, ik zou achteraf wel begrijpen waarom. Na 5 minuten wist ik het al. Omdat mijn olifant niet door wilde lopen, werd er een icepick (zo'n haak waarmee je een gletsjer beklimd) in haar oor gezet en er flink aangetrokken. Ik was het rijden meteen beu. Nee ik hoef niet meer met haar in het water te spelen of te wandelen, ik wil graag terug. Ik was er letterlijk misselijk van en zeg nu dus ook: Ga geen olifant rijden in Thailand!!! Gelukkig Thailand toch positief afgesloten door de laatste dag in Chiang Mai nog even de tijgertjes te bezoeken. Daar mocht ik spelen, knuffelen en vooral genieten van de kleine knuffelbeestjes. En daar werd het al gauw duidelijk dat deze beestjes niet platgespoten waren, maar vooral geleerd hadden om bij mensen te zijn.

De laatste busreis was van Chiang Mai naar Bangkok, vlak voordat we in de bus stapten, kwamen we een vriend tegen van de mangofarm in Darwin (hoe klein is de reiswereld) en met hem hebben we dan ook onze laatste avond meer dan goed afgesloten. Vele biertjes, tequila en een schorpioen (smaakt naar geroosterde kip) later, zijn we samen naar huis gewaggeld. Onze trip in Azie was meer dan fantastisch! Ik ga het zeker missen!!