Het niet meer zo nieuwe Nieuw Zeeland

Inmiddels ben ik hier alweer bijna 5 maanden en heb ik nog steeds niet op mijn blog geschreven, shame on me! Ben nog steeds dezelfde Loes, impulsieve ideeën om mijn eigen echte reisblog te beginnen, maar ondertussen niks meer op deze blog schrijven. Ooit kom ik erachter wat ik later wil worden en wat mijn passie is. Maar nu eerst nog de wereld een beetje meer ontdekken.
Pfft ik weet al niet eens meer waar ik de laatste keer geëindigd ben, dus laat ik maar gewoon bij het begin beginnen. Weer vanaf nul beginnen was niet makkelijk. Hier in NZ waar alles top geregeld is, kost het erg veel energie om weer een nieuw leven op te bouwen samen. Wilden wij werk vinden, moesten we eerst een huisje hebben voor een geldig adres, zodat we een bankrekening konden openen en daarna ons IRD (soort taxnummer) konden aan vragen zodat we daarna geldig konden werken zonder teveel tax te betalen.. Jepp, dit duurde dus enkele weken en heel wat centjes om dat voor elkaar te krijgen, maar wel een super appartement gevonden! We woonden midden in het centrum in een pand uit de jaren 1890 met alles voor ons zelf. Ook het werk ging daarna op rolletjes, Pieter werkte als chef in een Mercure hotel en later werd ook ik aangenomen in de housekeeping en als serveerster. De maanden die erna volgden waren niet echt spannend, vandaar weinig actie op mijn blog. Echter bracht NZ ons niet echt wat we hoopten, het inkomen is hier vrij laag en de onkosten juist weer hoog, van sparen kwam niet veel. Na een goed gesprek besloten we onze huur eerder op te zeggen zodat Pieter hopelijk meer geluk kon vinden in Nederland, weer zijn familie en vrienden kon zien en weer kon sparen om ooit weer een keer te gaan reizen. Voor mij ligt het echter anders. Ik ben nog lang niet uitgereisd en Pieter zou niet eens willen dat ik mijn liefde voor reizen op zou geven voor onze liefde. Dus op 4 april is mijn beste maatje terug gegaan naar Nederland waar hij ondertussen in een prima restaurant werkt als chef. Ook voor mij is er veel veranderd. Na ons appartement hebben we nog een weekje in een hotel geslapen, maar na Pieter zijn vertrek vertelde onze oude huisbaas over een pand waar ik kon wonen voor 100dollar per week (€60), ‘zal wel niet veel zijn’ dacht ik, maar na 1 kijkje was ik verkocht en ben ik ook z.s.m. verhuisd. Inmiddels woon ik alweer bijna 2 maanden in een verlaten kantoorpand met zo’n 20 nieuwe vrienden. We wonen op 3 verschillende verdiepingen, hebben allemaal onze eigen ‘kantoorkamer’, 2 keukens en 2 sets douches. Elke dag zitten we gezellig samen en wordt er natuurlijk wat gedronken. De huur is ondertussen verlaagd naar 70dollar per week omdat ik hier 1x per week poets (pffft flink karwei). En soms is dit karwei ook iets teveel met de vele uren die ik ook in het hotel draai. Nadat Pieter is vertrokken zochten ze een nieuwe kitchenhand in ons hotel, raad eens wie het mocht overnemen: ik :S… De eerste weken was het wel lachen, maar daarna kwam de ware heks in onze chef naar boven, ben dan ook erg blij dat er nu een nieuwe kitchenhand is, al heb ik wel medelijden met hem (en ik snap zo goed wat je hebt doorgemaakt Piet!!). Naast kitchenhand hielp ik soms ook nog mee met het opzetten van de conference rooms, dus enkele weken lang had ik zo’n 5 verschillende baantjes en werkte ik bijna 60u per week. Vandaar dat ik nu alweer op reis kan!!! Na een prima Nederlandse financiële meevaller en wat berekeningen heb ik besloten mijn reisplannen een maand te vervroegen :D… Daar kwam bij dat een ontzettend lieve vriend van mij, zijn auto gratis heeft aangeboden aan mij voor mijn roadtrip door het zuider eiland! 2 Juni vertrek ik met een oudcollega voor een trip van 3 weken naar waar we zin in hebben. 1 ding is in ieder geval zeker: 3 juni springen we beide uit een vliegtuig!! (ok als het weer het ernaar toe laat). Natuurlijk kan het noorden niet ontbreken, dus verleng ik de roadtrip alleen voor een weekje noord eiland tot 2 juli, dan vlieg ik namelijk van Wellington naar Bali! Het volgende ticket is ook al geboekt van Bali naar Sumatra en de volgende tickets zijn ook al in gang gezet: Sumatra naar Vietnam/Laos en in Augustus ga ik mijn lieve fam ophalen van het vliegtuig in Toronto (beetje raar idee dat IK na 15 maanden reizen mijn fam. van het vliegtuig moet halen). Mijn reis avontuur zal dan eindigen met een bruiloft van mijn neef en drie weken reizen door Canada en Amerika met pap, mam, Rick en Jill. En…. Wauw dat ik dit ga zeggen, daarna vlieg ik met hen mee terug naar huis……. Naar huis om mijn lieve vriendinnetjes, vrienden, familie en natuurlijk mijn wederhelft op dezelfde wereldhelft te zien, maar ook om mijn nieuwe neefje Siem (Steffy) en mijn nieuwe nichtje Robynn (July) te zien.. Maar eerst heb ik nog zo’n 3.5 maand reizen voor de boeg!! Ik kan niet wachten en ik kan ook niet geloven dat ik weer op pad ga, en weer alleen. Het is ontzettend zwaar om je beste maatje/wederhelft te moeten missen, maar ik ben blij met de keuzes die wij gemaakt hebben. Onze paden splitsen nu dan even, maar ik hoop dat ze in september weer samenvoegen..

Welke beslissing ik ook neem, ik weet dat het de juiste is.. Ik heb niet veel nodig om gelukkig te zijn, zolang ik maar gelukkig ben met mezelf.. Loesje