The Mangomadness

The Mangomadness..
Mangomadness: Tropical seasonal affective disorder linked to stress and depression.
OK zo verschikkelijk was de mangofarm nou ook weer niet. Maar ik moet zeggen dat het fysiek en mentaal niet makkelijk was. Even een kleine kijk hoe onze dag eruit zag:
- 6.15u ging de wekker in onze kamer van 1,5 bij 3 meter
- Keuken delen met 20 anderen voor een goed ontbijt
- Vervoert worden naar het mangoveld achter in een pickup met kratjes om op te zitten (we voelden ons vrij Mexicaans)
- Na 10minuten werken in een lange broek, blouse met lange mouwen, laarzen en een hoed, vormde het zweet al gauw straaltjes die zich van bovenaan de rug voorzichtig versnellend richting je onderrug verplaatsten.
- Elke dag insmeren, natuurlijk tegen de zon, maar ook met de heerlijke Berry cream: Wanneer je een mango plukt spuit deze een giftig straaltje vocht die blaren kunnen veroorzaken. Door het fijne broeierige weer hier in Darwin, ontwikkelen zich in de blazen veel kleine beestjes die de blaren laten infecteren. Oftewel: 3x per dag de benen, buik en armen insmeren om de mangosap tegen te gaan.
- De bomen… pfft op de foto’s die ik om FB om geplaatst waren ze klein, heeeeel klein. Het kan namelijk nog groter, veeeel groter. Zo groot dat er 50 mango’s bovenin de boom hangen en je met de picking stick net erbij kan. Je dus de hele dag omhoog zit te kijken om de mango’s 1 voor 1 te plukken en in de machine te plaatsen. (op een gegeven moment was het geduld op en liet je ze gewoon van 10m hoogte op de grond vallen hopend dat ze niet gespleten waren).
Oww en dan nog de takken van de bomen: Zit je niet onder de blaartjes van de sap, kreeg je wel een tak in je oog of langs je wang geschraapt. Maar goed, je mocht wel elke dag in deze bomen klimmen (jeugdsentimentje).
- Mangosap in beide ogen: niks meer kunnen zien en maar om de tast het drinkwater zoeken om je ogen uit te spoelen.
- De mangorash: Inmiddels ben ik ervan voorzien. Een rash die ontstaat door teveel contact met mango’s en mangobomen. Rode uitslag voorzien van bultjes die heerlijk jeuken. Te genezen door 120dollar te betalen bij de dokter, of gewoon stoppen met mango’s plukken. Gelukkig kreeg ik de uitslag op de één na laatste dag.
- Soms werken van zonsopgang tot zonsondergang, 6 dagen in de week.
- Terugkomend na een dag hard werken en proberen de mango’s één voor één zo liefdevol te behandelen, kregen we een praatje dat we het ontzettend goed deden, maar ze toch te klein waren, te rot, te vol met sap, te vaak gespleten… (OK OK best negatief, ik moet zeggen dat ze ons op de farm erg goed hebben behandeld, super accommodatie!!)
- Eenmaal terug weer met z’n allen tegelijk proberen te koken.. Het douchen was echter geen probleem omdat we maar met 6 meisjes op de hele farm plukten. De meisjes die de mango’s pakten, waren vaak veel later klaar.
- Gesproken over deze meisjes, we waren met z’n 5en naar de farm gekomen en aten dus ook altijd samen en kookten voor elkaar. Het nadeel daarvan was dus dat we soms pas om 21u of 22u aten. Daarna was je zo moe dat je meteen naar bed ging.
- En vanaf hier kun je weer vooraan aan deze opsomming beginnen..

Maaaarrr OK, dit was wel heel negatief. Er zaten ook meer dan genoeg positieve kanten aan onze mangomadness. Het was een (korte) ervaring om nooit te vergeten. Het was ontzettend zwaar, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb, waarom??:
- Het mooiste en heerlijkste moment van de dag: Dat ijskoude biertje na je werk. (leidde soms tot iets meer dan één biertje en door het harde werken in de snikhete zon, leidde dit soms tot waggelend terug naar je kamer lopen).
- De dagen waren soms lang, maar die keer dat we echt tot zonsondergang hebben gewerkt, was echt prachtig!!
- Supervisor: Na een week werken werd ik (ja IK!!) gebombardeerd tot supervisor van één van de grote machines, ik had al gauw 4 mannen onder mij werken en verdiende dan ook 60cent meer per uur.
- De gezelligheid, wauww weer heel wat facebook vriendjes rijker. We zaten allemaal in dezelfde shit en begrepen elkaar daardoor goed.
- Bierpong!! De laatste werkdag moest natuurlijk gevierd worden! (Het plukseizoen is dit jaar in 2 gedeeld doordat het erg warm is en nog niet geregend heeft, er is nu dan ook een gap en moeten we drie weken ander werk zoeken). Deze laatste dag eindigde in een brute zuippartij met bierpong aan de oorsprong van een mega gezellige avond.

Kortom, deze vijf positieve punten maakten het de mangomadness meer dan waard. Ik ben een rash en blaren rijker, maar heb ook een ontzettend leuke ervaring en super veel gezelligheid opgedaan.
Het is nu op naar mijn/ons volgend avontuur: Morgen begint onze 8u durende reis naar een zeer afgelegen Road House. We mogen daar poetsen en misschien in de winkel helpen. Waarschijnlijk weer even afzien, maar het voordeel is dat we er totaal geen geld hoeven en kunnen uitgeven. Precies wat we wilden. Geld voor het vervolg van onze reis. Wanneer alles volgens plan verloopt, vertrekken we rond 10 november richting de Filipijnen en hopelijk nog vele andere Aziatische landen.. Mochten de centjes dan weer bijna op zijn, eindigen we de reis in Nieuw Zeeland om daar weer aan het werk te gaan en de omgeving op te snuiven.
Kortom: Ik ben voorlopig nog niet uitgereisd..

Het maakt niet uit waar je bent en wat je hebt, maar met wie je bent met wat je gelukkig maakt.. Loesje